Grauw’s blog

(Sorry to English readers, these logs are in Dutch, but you can look at the pictures ;))

Zo, daar ben ik weer!

Foto’s:

• KUINEP-introductie
• De campus van de Kyoto universiteit (京都大学, kyouto daigaku)
• Kamer en fiets
• Eerste collegedag

Eerst maar een korte samenvatting van wat ik de afgelopen dagen heb gedaan… Op woensdag en donderdag hebben we introductie van het KUINEP-programma gehad. Er was onder meer een lunchbuffet (met vegetarische tafel!), waar ook een monnik was die voor ons een traditioneel Japans nummer speelde en zong. Later ben ik aan mijn tutor voorgesteld, alhoewel ik niet helemaal begrijp wat zijn rol is. Op het eind van de introductie hebben we nog een korte rondleiding over de universiteitscampus gekregen, deze is mooi en groot en groen, en er zijn oneindig veel fietsen.

Op vrijdag was de eerste collegedag van KUINEP, maar helaas had ik mij voor het enige vak wat ik op die dag wilde volgen (Tectonics of the Earth) verslapen! Bah! Ik ben nu druk bezig mijn gejetlaggede ritme weer wat op orde te krijgen, want dat was toch niet zo goed als ik had gehoopt :). Gelukkig was ik niet de enige. ’s Avonds heb ik met wat mede-studenten in een restaurantje gegeten maar toen we daarna naar Shugakuin gingen was het merendeel van het huis al weg naar het Sanjo-district waar ze uit zouden gaan. Dan mis je je mobieltje toch wel! Dus we hebben in de lounge boven maar wat anime gekeken.

In het weekeinde en op maandag (nationale ‘sports day’ feestdag) heb ik onder andere Kyoto verkend en mijn kamer opgeruimd. Er zijn mooie plekjes waar ik later nog wel foto’s van zal maken, en ik kan nu redelijk mijn weg vinden denk ik. Oh, en ik en Alfred hebben Jo een eerste les in fietsen gegeven. Dit terwijl tegelijkertijd ook twee kleine Japanse meisjes op hetzelfde plein van hun ouders leerden fietsen :). Jammer dat ik daar geen foto van heb, eigenlijk. Ik heb ook opnames voor een Japanse TV-dramaserie gezien vanaf een brug, de scene speelde zich af in de (ondiepe) rivier waar een man deed alsof hij erin gesprongen was en naar een drijvend kistje toe strompelde.

De afgelopen twee dagen hebben we onze eerste colleges en taallessen Japans gehad. Tot dusver leuk. Vanmorgen een enorme plensbui, terwijl ik naar school moest fietsen, in de middag klaarde het gelukkig weer op. Voor morgen helaas hetzelfde weer voorspeld, awel. De Japanse taallessen valt niet heel veel over te zeggen, deze zijn tot dusver wel leuk. De Kanji-les (Kanji = Chinese karakters die ze in Japan ook gebruiken) was een beetje saai, de docent las eigenlijk gewoon het boek op, en als ik het uit het boek had gedaan was ik in een kwartier wel klaar geweest in plaats van in anderhalf uur.

Losse dingen

Onderwijl dit alles heb ik mij bezig gehouden met allerlei formaliteiten afhandelen, en het kopen van allerlei nuttige dingen, waaronder een fiets met drie versnellingen (wel een beetje laag, Japanner-maat). Nieuw, 15.000円, niet gek! Al met al toch wel prijzig, al die spulletjes bij elkaar (verloopstekkers, adapter, boxjes, DVD, etc.). De winkels zijn hier overigens elke dag open (ook op nationale feestdagen), en sluiten pas om 7 of 9 uur ’s avonds. En we hebben een 7-Eleven ‘convenience store’ op de hoek die altijd open is. Handig! :)

Verder zal ik overmorgen een mobiele telefoon kopen (dan krijg ik mijn bewijs van inschrijving bij de Foreign Registration Office die ik daarvoor nodig heb), het wordt een mooie hippe moderne met 4-megapixel camera en drie weken standby-tijd, ben benieuwd hoe hij het zal doen. Als het goed is gebruikt hij UMTS en een SIM-kaart, dus moet ik hem ook als ik terugkom in Nederland kunnen blijven gebruiken. Hij is wel een beetje duur, 15.000円 voor de telefoon (dat valt wel mee), en 3.400円 per maand (het goedkoopste abonnement!), maar goed.

De Japanse TV is een beetje vreemd. Sowieso zijn er erg weinig niet-betaalzenders dus onze keuze blijft beperkt tot een stuk of zes Japanse zenders. De avond wordt over het algemeen gevuld met spelshows die erg druk zijn en lang duren, vaak wel twee uur, over imitaties of wedstrijden of koken, en nog veel andere dingen. ’s Middags en ’s avonds laat zijn er voor zover ik heb gezien ook Japanse drama-series. Af en toe ook een anime tussendoor (waar je niet echt veel van begrijpt zonder ondertitels). Ook een aflevering van Pitagora suiichi gezien (op internet bekend om zijn knikkerbanen).

Mijn huisgenoten en mede-KUINEP studenten zijn ok! Ik kan tot dusver met iedereen goed opschieten, en ook de mensen in mijn gang zijn erg gezellig (alhoewel de keuken geen ideale ontmoetingsplaats is, en in Shugakuin gaan alle gemeenschappelijke ruimtes om 10 uur dicht, grmbl!). Het merendeel van de studenten komt uit Europa en Azië (veel Zuid-Koreanen). We hebben ook contact met de studenten uit het Marikouji huis (van KUINEP zijn dat Linda, Ingrid, en nog drie meisjes waar ik de namen niet zo goed van weet).

Wat overigens grappig is is dat ze de studenten die een beurs hebben een kamer in Uji hebben aangewezen. Uji ligt zuidelijk van Kyoto, en om bij de universiteit te komen heb je een uur reistijd met de bijkomende kosten. Omdat de beurs vrij riant is en om degenen zonder beurs niet op kosten te jagen hebben ze dus de studenten zonder beurs (waaronder ik dus) voorrang gegeven op een kamer in Kyoto zelf! Toch een mooi voordeeltje dan, want het is natuurlijk fijner om in Kyoto zelf te zitten :).

Fietsen

De Japanners in Kyoto fietsen veel. Kyoto ligt in een rivierdal tussen de bergen (mooi uitzicht op de bergen over de huizen heen), en alles is dus vrij vlak en prima te fietsen, en dat doen ze dan ook. Ik denk dat er wel ongeveer evenveel fietsen zijn als in Nederland, alhoewel een Japanse professor meende dat Nederland meer fietsen had. Hoe dat ook moge zijn, Nederland heeft in ieder geval wel betere voorzieningen voor fietsen! Wat hier duidelijk ontbreekt zijn goede en duidelijke verkeersregels voor fietsers, en speciale paden voor fietsers.

Het fietsverkeer volgt hier de wetten van de jungle: let op dat je niemand raakt, en zorg dat je door niemand geraakt wordt. Er wordt hier veelvuldig op het trottoir gefietst, dit mag en is ook vaak de bedoeling, maar dit zorgt wel voor een redelijke chaos omdat je vaak druk bezig bent met het ontwijken van voetgangers en andere fietsers die je soms links, soms rechts passeren. En als voetganger is het ook vrij frustrerend, je moet altijd opletten of er geen fietsen voorbij komen en je kan nooit echt lekker rustig lopen.

Verder fietst men hier aan beide zijden van de weg in beide richtingen, dit is toegestaan op de trottoirs (onhandig) maar ze doen het soms ook op de weg als deze rustig is, waar het echter gewoon niet mag (daar moet je net als de rest van het verkeer links rijden). Soms is er op het trottoir een fietsstrook aangeduid, maar deze heeft weinig nut aangezien men er rustig naast rijdt, en het feit dat er over die smalle strook in beide richtingen gefietst wordt en er vaak ook bijv. fietsen op geparkeerd staan maakt het er ook niet echt makkelijker op. En hand uitsteken, voorsorteren? Nooit van gehoord. Ik fiets maar zoveel mogelijk op de weg, dat fietst veel rustiger en je kan lekker doortrappen. En verder gewoon goed uitkijken!

Kortom, als ik terugkom in Nederland moet ik waarschijnlijk maar gebrainwashed worden om mijn goede-fietsgewoontes weer enigszins terug te krijgen :).

Welnu, dat was het wel weer. おやすみなさい! (oyasuminasai: welterusten)

p.s. ik voeg wat vaker foto’s toe dan dat ik mijn weblog bijwerk, dus je kan eventueel ook mijn pagina op Picasaweb in de gaten houden voor nieuwe tussentijdse foto’s.