Grauw’s blog

(Sorry to English readers, these logs will be in Dutch, but you can look at the pictures ;))

Hoi,

Ik heb mijn foto’s maar weer op Flickr op Google Picasa Web geplaatst:

• Foto’s van vlucht naar Kyoto en eerste dag in Kyoto
• Foto’s van tweede dag in Kyoto

Eergisteren zijn ik en mijn mede-KUINEP-studenten uit Utrecht (Alfred en Jacqueline) om half vier op het vliegtuig naar Osaka gestapt. Na een lange reis van een uur of 10 waarin ik wel wat heb kunnen rusten maar niet echt de slaap kon vatten, komen we vroeg in de morgen aan in Osaka. Wat het eerst opvalt is de warmte (27° ofzo) en vochtige lucht (het had net geregend), behoorlijk zweterig dus. Al snel zijn we door de formaliteiten en staan we in de aankomsthal.

Hier worden we begroet door een roedel kinderen van een basisschool die in het kader van hun Engelse- en aardrijkskundeles aan Alfred in het Engels een paar vooringestudeerde vragen stelt over waar hij vandaan komt (“Holland -eeh? -uhm, Oranda -ah, Furansu! -no, no, O-ra-n-da”) en of hij dat op een kaart wil aangeven, en of hij uit drie plaatjes (de Eiffeltoren, het vrijheidsbeeld en de Osaka-toren) de Japanse kan herkennen. Als dat lukt krijgt hij een foto van de Fuji-berg en een paar origami-knutseltjes van de kinderen. Even later blijkt dat er meer groepjes kinderen van die basisschool rondlopen en worden ook ik en later Jacqueline en Linda (een meisje van de) door de kinderen bestookt.

We drinken wat drinken met ijs uit een van de in heel Japan alom aanwezige (en goedkope, maar €0,80 ofzo!) drankautomaten, en Jacqueline wil vervolgens haar (zware) bagage laten bezorgen naar haar huis in Kyoto (dit is best goedkoop!). Ze ontdekt dan dat ze haar portemonnaie kwijt is, vindt deze terug bij de telefooncellen, en laat vervolgens ook nog haar paspoort bij de infobalie liggen (tot groot vermaak van de baliejuffrouw). Maar goed, alles verloopt verder redelijk soepeltjes, alles is goed aangegeven (in het Engels) en al het personeel dat we spreken spreekt ook netjes Engels. Weldra zitten we in de trein naar Kyoto.

In de trein proberen we alvast wat op te pikken van Osaka, en alhoewel er leuke straatjes zijn zien we ook redelijk veel (lelijke) flats. Wat vooral opvalt is dat de Japanners het liefst huizen van verschillende materialen en bouwstijlen naast elkaar plaatsen, het is een beetje een ratjetoe :).

In Osaka aangekomen splitsen wij ons op, Jacqueline en Linda gaan allebei met de taxi (Jacqueline haar huis is best ver weg, in Uji, en Linda wou ‘solidair’ zijn, ahem) en wij proberen eerst te kijken of we de metro snappen, en besluiten vervolgens toch maar met de bus te gaan zoals de routebeschrijving aanbeveelt. Achteraf bleek dit een goede keuze te zijn, maar ook de bus was vrij verwarrend. Beeld je in dat je als buitenlander niks van ons Nederlandse strippenkaartsyteem af weet en dan met de bus moet, en dan ook nog achterin de bus instapt en de chauffeur niks kunt vragen. Nou, zo is het een beetje :). Gelukkig stapte er vlak voor onze halte (waarvan de naam mooi in het Engels op een regel verscheen) een Amerikaans stel in die ons konden vertellen hoe het precies zat, en ons ook hielpen onze bagage de bus uit te krijgen. Uiteindelijk was het vrij simpel, je betaalt bij het uitstappen met een automaat bij de chauffeur.

Een meter of honderd verder is ons huis. Ik heb er vandaag foto’s van gemaakt (zie de tweede fotoset), en je kan er ook een satellietfoto van bekijken:

» Shugakuin International House op Google Maps

De rest van de dag hebben we besteed aan wat rondlopen door onze buurt en onze kamer inrichten. De kamer is netjes maar het meubulair is wat oud (de grote klerenkast klemt en de witte plakstrook van het triplex van het telefoonkastje is los). De telefoon doet het niet zonder prepaidkaart (ook niet gebeld worden), dus óf ik moet die kopen of ik wacht gewoon totdat ik een mobiele telefoon heb gekocht. De ‘lobby’ lijkt me niet echt heel gezellig (er is geen TV maar wel een piano! yes! :)) maar mijn kamer is ruim en heeft een balkon, en er zouden boven ook nog andere gezamelijke ruimtes moeten zijn waar ik nog een kijkje moet nemen. En het huis heeft heerlijke douches!

’s Avonds zijn wij op zoek gegaan naar een restaurantje, en we hebben er een paar straten verderop een redelijk goedkope gevonden. Er zijn heel veel kleine restaurantjes in Japan, waar je heel goedkoop kunt eten, we hebben inmiddels zelf al plaatsen gevonden waar je voor 400円 (ze gebruiken in Japan het teken 円 in plaats van het internationale ¥) kunt eten. Maar goed, we stonden wat te twijfelen voor de ingang en werden door de eigenares uitgenodigd om binnen te komen. We hebben voor 700円 een maaltijd besteld (dat is maar €4,67!), waarbij je het vlees op een soort van bakplaat zelf kon bakken.

Dit bestellen ging gepaard met vragen of ze Engels spraken, een ontkenning, ik in mijn beste Japans maar uitleggen dat we vandaag zijn aangekomen met het vliegtuig (“ja, we zijn studenten bij Kyoto universiteit”), en de gastvrouw en de kok die al wijzend naar de kaart zeggen wat alles is (‘pork’, ‘chicken’, daar konden ze wel op komen). Overigens ben ik bang dat ze voor zover ik dusver heb kunnen zien in Japan nog nooit van vegetarisch eten hebben gehoord (ik zou bovendien niet wéten hoe ik daar naar zou moeten vragen én ik wil de Japanse gastronomie niet mislopen), dus helaas zal dat het komende jaar een beetje op een laag pitje moeten blijven.

Daarna naar huis gelopen, en omdat terwijl ik op mijn kamer de foto’s aan het uitzoeken was mijn ogen dichtvielen eigenlijk maar meteen gaan slapen. Het was een uur of 9 ’s avonds, en de volgende morgen tot 10 uur uitgeslapen. Weinig tot geen last gehad van jetlag!

Het weer was vandaag een stuk prettiger, wat koeler en vooral drogere lucht. Na ontbijten met wat witbrood en mijn meegebrachte pindakaas op weg gegaan naar het Kyoto Tower Hotel waar we met Jacqueline en Linda hadden afgesproken. Omdat het nog geen tijd was en we het na een blokje om voorlopig ook wel hadden gezien hebben we in een koffieshop een lunch gegeten. In Japan geven ze je altijd koud water of thee bij je bestelling, en als het op is vullen ze het bij! Precies om 1 uur stonden we voor het hotel.

Na een half uur wachten (meisjes…) kwamen Linda en Ingrid (een ander meisje van KUINEP uit Zwitserland) aan, maar nog geen spoor van Jacqueline. Na nog een half uur wachten zijn we uiteindelijk maar zonder haar Kyoto in gegaan. Ben benieuwd wat er aan de hand was, het was vast vervelend! Hopelijk heeft ze zich toch nog vermaakt.

Het stadscentrum bleek uiteindelijk een flink eind van het station af te liggen (dichter bij de universiteit en ons huis), en dus hebben we eerst nog een stuk gelopen voordat we daar aankwamen. We hebben hier wat rondgekeken en wat dingetjes gekocht (ik stekkerblok, extra stekkeradapter, handdoekje voor toilet en wat schrijfgerei) en verder nog rondgekeken, onder andere naar mobiele telefoons.

Toen het een beetje donker begon te worden tegen het avonduur (het wordt hier vroeg donker! vreemd!) zijn we richting huis gegaan, ik en Alfred zijn nog even bij Linda langs geweest (waar ze een kakkerlakkenprobleem hadden) en daarna naar ons eigen huis vertrokken. Onderweg hadden we al een goedkoop restaurantje gezien en daar hebben we avondgegeten. Deze keer heb ik van het eten een foto gemaakt, als ik het mij goed herinner was het あじ (aji), volgens mijn woordenboek is dat makreel (in dit geval, gefrituurde). Het kostte maar 575円.

Daarna zijn we nog naar huis gelopen, uiteindelijk toch niet zo’n goed idee want pas een klein uur (en zere voeten) later waren we thuis :).

En nu moet ik snel slapen want ik moet morgen om acht uur op, we willen natuurlijk niet te laat komen op onze eerste oriëntatiedag! Volgende keer maar wat minder uitgebreid schrijven, want dit duurt mij iets te lang :).

Groeten,